Motam bo kocham - 5 tygodni za nami

Moje zamotane Serce skończyło 5 tygodni. I choć ostatnio piszę na bieżąco, to i tak mam czym uaktualnić dane ;)


Niedawno pisałam, że mała jest tylko na mm i zastanawiam się czy dopajać. Pojawił się problem z 💩, a właściwie to z jej brakiem. Mała niespokojna, płaczliwa, ewidentnie się męczyła. Postanowiłm jej dać wodę, jednak nadal nie wiedziałam jaką i jak. Jak, bo niektóre źródła głoszą, aby dawać najpierw po łyżeczce, potem dwóch itd, a dopiero później butlę. Jedni dają zwykłą wodę mineralną, inni tę specjalną dla dzieci jeszcze inni przegotowaną. Zadzwoniłam do położnej (a mamy naprawdę fantastyczną babeczkę), powiedziała że mam jej dawać zwykłą przegotowaną wodę, w butli. I to tyle, ile będzie chciała. Bez limitów.
Jakieś 10 min po tym jak nasze Serce dostało wodę pojawiła się 💩 a maleńka się uspokoiła.
Radość wielka, ale i źle mi trochę, że tyle się męczyła..

Maleńka coraz bardziej wodzi wzrokiem za przedmiotami, zwłaszcza za hałasującymi zabawkami, ale o tym już pisałam ;)

Śpi coraz mniej 🙈 właściwie to w ciągu dnia nie śpi, tylko drzemie. Za to ładnie śpi w nocy (oczywiście przy uchylonym oknie i w cienkich bodach, podczas kiedy ja śpię pod kołdrą).

W chuście nie spędzamy dużo czasu, bo jest gorąco, a moje Serce nie lubi ciepełka, także motamy się tylko w drodzę do i z auta oraz jak muszę załatwić coś gdzieś, gdzie nie dostanę się z wózkiem.
Chociaż dziś musiałam nawiedzić urząd skarbowy, z korektą pita (o jedną spację było za dużo, i choć to nic nie zmienia, to urzędnicy problem w tym widzieli) i byłam z wózkiem. Latałam od okienka do okienka z tym wózkiem (ledwo zmieściłyśmy się w windzie), a za kazdym razem jak stawałam to moje dziecko zaczynało płakać 🙈
Jednak jak na spacer, to z wózkiem i parasolką.

Motam bo kocham. Kocham bardzo, z dnia na dzień coraz bardziej.
Kocham nie tylko to nasze Serce, ale i jej tatę. Człowieka, który daje mi szczęście i uczy miłości.
Ostatnio nie jest łatwo. Mnie jest ciężko przez połóg, hormony, nieprzepracowaną w głowie cc, mm, utratę pokarmu, powrót Serca do smoczka (i to z wielką miłością).. Jemu bo wrócił do pracy, bo jest upał i męczy go alergia, a tu wraca z pracy i nie ma spokoju, tylko ciągle coś.. To też niestety nie sprzyja naszym relacjom ostatnio. Bo jak sie chodzi nerwowym, to się nie jest miłym..
I to wszystko + fakt, że po tylu latach starań muszę nagle pójść w drugą stronę czyli zdecydować się na antykoncepcję.. Dziwne i trudne to dla mnie. Trudne psychicznie. No bo jak? To tsk jakbym zabijała swoje potencjalne dzieci, rodzeństwo Serca. Nie mam niestety wyboru. Wskazania medyczne są jakie są.  Przez 2 a najlepiej 3 lata mam kategoryczny zakaz zachodzenia w ciążę. Mój lekarz za dobrze mnie zna. Wie, że niebrałabym tabletek (a nawet jakbym brała, to przy moich problemach hormonalnych mogłyby nie być skuteczne. No chyba że na przytycie, a tego bym nie chciała..
To wszystko sprawia, że mam ochotę siąść wieczorem z kieliszkiem wina i na chwilę o tym zapomnieć. Nie, nie upić się, nie zatopić smutki. Po prostu zrelaksować, może odpocząć.
Ale czy wypada? Piersią nie karmię, ale mam 24h na dobę pod opieką niemowlaka.